K jatšam słuša wu nas zasej jatšowne spiwanje. Ten nałog jo se pśisamem zgubił w slědnych lětźasetkach. W slědnych lětach su jen zasej wótžywili. W Janšojcach su górjejstawanje Jezusa Kristusa lětosa 7. raz spiwajucy zapowědali, ak słyńco górjej stupašo. Pódla było jo 10 žeńskich.

W Bórkowach jo se 11 žeńskich chora „Concordia“ pśed namšu zmakali we carnych serbskich drastwach pśed cerkwju. Wóni su wence spiwali serbske a nimske kjarliže, pśecej se wótmjenajucy z dujarjami.

W Rubynje su lětosa prědny raz spiwali pó dłujkej pśestawce. Toś ten jatšowny nałog jo teke we ewangelskich jsach Wórjejskich a Slěpjańskich stronach žywy.

We Slěpem jo se 10 spiwarkow zmakało na nowych ławkach pśed cerkwju. Pódla su byli žeńske wót „Kantorkow“ a wót towaristwa „Kolesko“. Na tom měsće su slědny raz w lěśe 1956 spiwali. Pótom jo była nabóžnina w kerchobowej cerkwicce.